Zei daar iemand – op trieste toon – ‘het nieuwe normaal’? Of horen we gewoon de klaagstem van zowat iedereen? Ja, de coronacrisis is een vat vol ellende. Neen, de foerters geven daar niet aan toe. Integendeel,
deze keer gaan ze aan de slag met een vaste tekst om er uiteindelijk zelf een creatieve invulling aan te geven.
Hiervoor kloppen ze aan bij Tom Lanoye. De auteur behoeft weinig introductie. Lanoye is een literaire duizendpoot, die niet alleen in vlaanderen, maar ook internationaal bejubeld en bekroond werd. Het stuk is een experimenteel en absurdistisch pareltje. Een uitdaging dus om er mee aan de slag te gaan.
De rolverdeling in dit vierledige stuk mag duidelijk zijn: iedereen is een jos. Alle personages zijn verbonden
met elkaar in dat josdom. Een josdom waarin iedereen gelijk is voor de wet, waarin niemand ‘gejost’ wordt.
Die jossigheid biedt hun duidelijkheid, zorgeloosheid en troost. Ze doen alles samen en vertrouwen elkaar
blindelings. Maar vragen stellen de jossen zich niet.
Tot één van hen aangeeft dat hij zich ‘zo anders’ voelt ...